23 Nisan. Mustafa Kemal Atatürk’ün gurur duyduğu, Türk ulusunun, çocuklarına ve gençlerine, sevgi ve özlem için hediye ettiği, Cumhuriyetimizin temel taşı, Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı. Ve bu dünyada bir ilk.
Mustafa Kemal bu günleri görmek ister miydi acaba. Eminim şuan kemikleri sızlıyordur. Sınırlarımız delik deşik edilmiş, adeta yol geçen hanına dönmüştür. Ülkenin çocukları kin ve nefretle büyümektedir. Dış güçler her tarafta cirit atmaktadırlar. Komşularımızla ilişkilerimiz sıfırın altında Erzurum durumuna gelmiştir. Artık millet korku imparatorluğunda yaşadığını fark etmiş, herkeste fişlenme ve şucu-bucu diye ekmeğinin elinden alınma korkusu hâkim olmuştur.
Doğuda çocuklarımız ellerinde molotof, taş, bu ülkenin güvenlik güçlerine saldırıyorlar. Daha bıyıkları terlememiş çocuklarımız öldürülüyor ve bu ölümler siyasi meze oluyor herkese. Batıda çocuklarımız uyuşturucunun etkisinde. Eğitimimiz gittikçe kötüye gidiyor ve çocuklarımız binbir sıkıntı ve stres içerisinde hazırlanıp girdikleri sınavların iptal edildiğini gördükçe kahroluyor.
Gençlerimizi dağa kaçıran, bebeklerimizi, çocuklarımızı kurşuna dizen birinin serbest bırakılması konuşuluyor. 80’lerin Türkiye’sindeki gibi sağcı-solcu, cemaatçi, Alevi, Kürt, Türk ve hatta Fenerli Galatasaraylı diyerek insanlarımız ötekileştiriliyor.
Ve bütün bunların gölgesinde Türk ırkı yoktur diyen bir başbakan Türk milletine cumhurbaşkanı olmaya hazırlanıyor.
Bugün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı…